අපි අම්මලා තාත්තලා වුනත් සාමාන්‍ය මිනිස්සු ලඟ තිබෙන ගති ගුණ අපිටත් බොහොම සාධාරණයි. අපි දැන් අත්දැකීම් තිබෙන උදවිය. දරුවන් හදන්න වඩන්න අපිට වෙන දැනමුතුකම් අවශ්‍ය නැහැ කියල හිතුවත් දෙමව්පියන් අතිනුත් දරුවන්ට නොදැනීම සිද්ධ වෙන වැරැදි කීපයක් තිබෙනවා. මේ වැරැදි දෙමව්පියන් හිතා මතා කරන දේවල් නම් නොවෙයි. ඒත් ජීවිතයේ එදිනෙදාට සිද්ධ වෙන සිදුවීම් අනුව මේවා දෙමව්පියන් ඔවුන්ට සාධාරණ කර ගත්තත් දරුවන්ගේ පැත්තෙනුත් එහි ආදීනව බරපතල වෙන්න පුලුවනි.
දරුවාටම වැරැද්ද පැටවීම
අමම්ලා තාත්තලා වුනාම දරුවන් ඉදිරියේ තමා වැරැදිකරු වීමට කැමැති නැහැ. දෙමව්පියන්ට වුනත් වරදින අවස්ථා නැතුවාම නොවෙයි, මොකද ඒ අයත් මිනිස්සු නිසා වැරැදි වෙන්න ඇති අවස්ථාවන් ඉතාම සුලබයි. ඉතින් යම් වැරැද්දක් වුනොත් නිතරම ඒවා දරුවා වෙතටම පටවන්න එපා. එහි ඔබට කොටසක් තිබෙනවා නම් එය බාර ගැනීමට තරම් නිහතමානී වීම ඉතාම වැදගත්. එහෙම නැතුව හැම දෙයටම දරුවා වැරැදිකරු කරන්න ගියොත් දරුවා මානසිකව පීඩනයට පත් වෙන්න පුලුවන්.
දෙමව්පියන් අතර සමගිය
දෙමව්පියන් විදිහට ඔබ දෙන්නාට අවශ්‍ය විදිහට හැසිරෙන්න පුලුවන් වුනත් ඒ තත්වය දරුවන්ට විශේෂයෙන් බලපෑමක් ඇති කරන බව අමතක කරන්න එපා. අම්මයි තාත්තායි නිරන්තරවම අඩ දබර වෙමින් සිටිනවා නම් එයින් වඩාත් අසරණ වෙන්නේ දරුවන් බව ඔබ නොදන්නවා ඇති. දරුවන්ට නිවස ඉතාම ප්‍රසන්න පරිසරයක් වීම වැදගත්. ප්‍රසන්න විදිහට දැන් දෙමව්පියන් බොහෝ විට අපේක්ෂා කරන්නේ සියලු භෞතික සම්පත් පමණයි. ඒත් මේ නිවහන “පසන් නිවසක්” බවට පත් වෙන්නේ අම්මා තාත්තා අතර ගොඩ නැගෙන සමගිය නිසා බව අමතක කරන්න එපා. දෙන්නා දෙමහල්ලන් නිතරම ආරෝ වියවුල් ඇති කර ගන්නවා නම් දරුවන්ට ඒ නිවස අපායක් තරම් අප්‍රසන්න තැනක් බවට පත් වෙනවා. ඒ නිසා ඔබ නොදැන කරන මේ අඬදබර නිසා දරුවාගේ මානසිකත්වයට විශාල බලපෑමක් ඇති වෙනවා.
තීරණ බුද්ධිමත් වීම
මම තමයි තාත්තා… මගේ අණසකට එපිටින් කිසිම දෙයක් බැහැ. ඒ විදිහට ඉන්නවා නම් මේ ගෙදර ඉන්න පුලුවන්. නැත්නම් අන්න දොර … ඔය විදිහට අණසක යටතේ දැඩි තීන්දු තීරණ ගන්නා දෙමව්පියන් නැතුවාම නොවෙයි. එක් එක් අයගේ මානසිකත්වය අනුව තීරණ ගැනීමේ අයිතිය ඒකපාර්ශවිකව සිදු කිරීමට දක්වන නැඹුරුතාවය නිසා දරුවන් ඉතාම අසරණ වෙනවා. ඊට හේතුව මේ දැඩි තීන්දු තීරණ ඔවුන්ට දරා ගැනීමට තිබෙන අපහසුතාවයයි. ඒ නිසා තීරණ ගැනීමේදී ඔබ බුද්ධිමත් නොවුනොත් එය දරුවන් විෂයෙහි ඇති කරන දැඩි පීඩනයක් බව අමතක කරන්න එපා.
විවේකය එකට ගත කරන්න
වෙලාවක් කලාවක් නැහැ කියන පොදු සංකල්පය අද හැම තැනින්ම ඇහෙන කතාවක්. ඒ වගේම පවුලක වැඩිම වුනොත් ඉන්නේ හතර දෙනයි. මේ හතර දෙනාටවත් එකට විවේකයක් ලබා ගැනීමට අද අවස්ථාවක් නැහැ. හතරදෙනා හතර තැනක හුදෙකලාව ගත කරනවා. අපි හිතන්නේ හැම ගෙදරකම මේ වගේ නිසා අපේ ගෙදරත් ඒ විදිහට වුනාම කමක් නැති බවයි. ඒත් මිනිසුන් හුදෙකලා වීම එතරම් හොඳ ප්‍රවනතාවයක් නොවෙයි. අපි හැමෝටම පුංචි හෝ සමාජයක් අවශයි. එයිනුත් පවුල කියන සමාජය ඉතාම බලගතුයි. ඒ නිසා කෙසේ හෝ දරුවන් සමග එකට කාලය ගෙවන විවේකයක් ඔබ හදුනා නොගතහොත් දරුවන් හුදෙකලාවීමට පටන් ගන්නවා. එය මව්පිය දූදරු සම්බන්ධතාවය ගිලිහෙන මුල්ම අවස්ථාව බව අමතක කරන්න එපා. මේ හිදැස තව තවත් පුලුල් වෙලා අනාගත‍යේදී අම්මා , තාත්තා අමතක කරන තරමටම දරුවන්ගේ මානසික හිස්කම බලගතු වෙන්නත් පුලුවනි.
නව සිතුවිලි දකින්න
දරුවන් අනුකරනයට හරිම කැමැතියි. ඒ නිසා ඔවුන්ගේ ලෝකයේ සිටින ප්‍රදාන චරිත වෙන්නේ අම්මයි, තාත්තයි පමණයි. දරුවන් ඔබ දෙස බලා බොහෝ දේ ආදර්ශයෙන් ඉගෙනගන්නවා. ඒ නිසා එකාකාර ජිවන රටාවකටම යොමු නොවී නව සිතුවිලි වෙතින් දරුවන්ටත් සතුටක් ලබා දීමට උත්සාහ ගන්න.
නිතරම ආවේශ වෙන්න එපා
ඇතැම් දෙමව්පියන් නිතරම සිටින්නේ දුම්මල වරම අතට ගත් විදිහටයි. සමහර උදවියගේ සාමාන්‍ය රටාවක් බවට මෙය පත්ව තිබෙනවා. ඒ නිසා පවුලක හොඳ සන්නිවේදනයක් ගොඩ නැගෙන්නේ නැහැ. දෙමව්පියන්ගේ සාමකාමී මනස දරුවන්ගේ ජීවිතයට ඇවැසි යහමග පමණක් නොව යායුතු මගත් පෙන්වා දීමට අවශ්‍ය වෙනවා. වැටත් නියරත් ගොයම් කා නම් කාට පවසමි ඒ අමාරුව කියන්නා සේ අම්මාටත් කතා කරන්න බැරි නම්… තාත්තා නිතරම කෝපාවිෂ්ටව සිටිනවා නම් දරුවන්ට ඇහුම්කන් දෙන්නෙක් නොමැති නම් ඒ තරම් අවාසානාවක් දරුවෙකුට තවත් නොමැති බව විස්තර කිරීම අවශ්‍ය නැහැ.
පවුල ප්‍රධානයි
ඇතැම් විට මේ වගේ චෝදනාවන් ඔබ අසා ඇති. තාත්තාට කන්තෝරුව තමයි ජීවිතේ… ඒ වගේම අම්මාත් ප්‍රධාන තැනට ලා සලකන බොහෝ දේ තිබෙන්න පුලුවනි. නමුත් ඔබ කන්තෝරුවට යන විට නිවසේ ප්‍රශ්න ගෙදර තබා යනවා සේම , නිවසට එන විට කන්තෝරු ප්‍රශ්න කන්තෝරුවේ තබා එන්න. එසේ නොමැතිව නිවසත් කන්තෝරුවක් කර ගත තැන අසරණ වෙන්නේ දරුවන් බව විවිධ පවුල් වෙතින් ලත් උදාහරණ මගින් පැහැදිලි වෙනු ඇති. මට දරුවන්ට වඩා වැදගත් කෙනෙක්… පවුල තරම් සම්පතක් නැතැයි යන සංකල්පයේ පිහිටා කටයුතු කරන්න. එවිට ඔබේ දරුවන්ද ලෝකයේ සිටින ප්‍රිතිමත්ම දරුවන් බවට පත් වෙනු ඇත.
