දරුවන්ගේ ඉගෙනුම් කටයුතුවලදී වුනත් සහයෝගයෙන් වැඩ කිරීම ඉතා සාර්ථක බැව් දැන් විවිධ අධ්‍යනයන් මගින් පෙන්වා දෙන කරුණක්.විෂය කරුණු කාරනාවන් සාකච්ඡා මගින් සිදු වෙන විට එය තනියම ඉගෙන ගන්නවාට වඩා සාර්ථකව ධාරනය කර ගැනීමට පුලුවන්.නමුත් අපේ දෙමව්පියන් තමන්ගේ දරුවන්ට බාල කාලයේදීම ලබා දෙන බලපෑම නිසා අද හැම දරුවේම වගේ පාඩම් වැඩ කටයුතුවලදී හුදෙකලාව සිටින්නනට කැමැත්තක් දක්වනවා.බෙදා හදා ගැනීම දරුවන්ගේ ජීවිතයට ඉතාම ඵලදායක ලෙසින් බලපාන බවට වූ මේ අධ්‍යනය සිදු කරනු ලැබුවේ වොෂිංටන් විශ්ව විද්‍යාලයේ මහාචාර්ය ‘‘Patricia K. Kuhl “ඇය විසින් මේ අධ්‍යනය නම් කරනු ලැබුවේ ‘‘Two are better than one “යනුවෙනුයි.
මෙහිදී ඔවුන් දරුවන් කොටස් දෙකකට බෙදුවා. එක් කොටසක් වෙනුවෙන් වීඩියෝ දර්ශනයක් ප්‍රදර්ශනය කිරීමෙන් පසුව තවත් අයගේ සහභාගීත්වයෙන් මේ වීඩියෝව නැරඹීමට අවස්ථාව දුන්නා. සෙසු පිරිසට තනිවම නැරඹීමට අවස්ථාව ලබා දුන්නා. දැන් ප්‍රශ්න වාරය ආවා…සාමුහිකව මේ වීඩියෝව නරඹන ලද දරුවන් විසින් ඉතා සාර්ථකව අදාල පිලිතුරු ලබා දුන් අතර තනිවම වීඩියෝව නැරඹූ දරුවන් එතරම් සතුටුදායක ප්‍රතිචාරයක් දැක්වූයේ නැහැ.
ඒ අනුව පර්යේෂකයින්ට පෙනී ගියේ දරුවන්ගේ චාලක ක්‍රියා වර්ධනයට සමුහයක් විදිහට කටයුතු කිරීම හුදෙකලාව කටයුතු කරනවා වඩා සාර්ථක බවයි.ඒත් අද පංතිකමරයක් තුළ දරුවන්ට මේ පුරුදු වගා කිරීමට ඉඩක් නැහැ. අම්මා තාත්තා උදේට දරුවා පාසලට එවන්නේ ඔයාගේ පොත අනිත් අයට පෙන්වන්න එපා යන අවවාදයත් සමගයි. ඒ වුනත් සහයෝගයෙන් සහ සාකච්ඡාවෙන් කටයුතු කලොත් අසීරු විෂය කරුනු වුනත් බොහාම සරලව හිතට වැටහේවි.අපේ දරුවන් අතර ඉගෙනුම් කටයුතුවලදී සහයෝගය මොන තරම් දුර්වලද කිව්වොත් අඩුම වශයෙන් තම දරුවාගේ හොඳම යහළුවාටවත් නොපැමිනි දනක සටහනක් හෝ වෙනත් අවශ්‍ය දෙයක් හුවමාරු කර ගැනීමට එතරම් උනන්දුවක් නැහැ.ඒත් මේ වගේ අම්මලාත් සිටිනවා.
තම දරුවාගේ මිතුරන් පාසලට නොපැමිනි දිනට ඇය දුරකථනය ඔස්සේ එදින පංතියේ ඉටු කරන ලද විෂය තොරතුරු දැනුම් දීමට දරුවා උනන්දු කරනවා වගේම සටහන් වැනි දේ ඡායාපිටපත් කර එදින නොපැමිණි මිතුරියට ලබා දෙනවා. ඒ තරම් මේ අම්මා අනිත් දරුවන්ගේ ඉගෙනුම් කටයුතු ගැනත් සංවේදී වුනා. මේ සත් ක්‍රියාව ඇගේ දරුවන්ටත් ඇස් පනා පිටම ලැබී තිබෙනවා. ඇගේ දියණිවරුන් දැන් විශ්ව විද්‍යාලයේ ඉංජිනේරු පීඨයේ ඉගෙනුම ලබනවා.ඉතින් අධ්‍යාපනයේදී සහයෝගයෙන් කටයුතු කරද්දී අනවශ්‍ය විදිහට පීඩනයක් නැහැ.ඒ නිසා දරුවාටත් සැහැල්ලු මානසිකත්වයකින් තමන්ගේ අධ්‍යාපනය කර ගැනීමට බාධාවක් ඇති වෙන්නේ නැහැ.සාමුහිකව කටයුතු කරන නිසා වෙහෙසකර තරඟයෙන් දරුවා ඉවත් වෙනවා. හැම දෙනාම අදාල ඉලක්කය ජයගන්නවා ඒක පුද්ගල උත්සාහයන් අවම වෙනවා.
මේ නිසා අනෙකා පරදවා දුවන වෙහෙසක් නැහැ.ඔවුන් දිව්වත් දුවන්නේ තම කණ්ඩායමත් සම්බන්ධ කර ගෙනයි.සහයෝගය පිලිබඳ සංකල්පය අපේ හිතේ ගොඩනැගෙන්නේ ක්‍රිඩාව මුල් කර ගෙන වුනත් එය අධ්‍යාපනයටත් ඉතා සාර්ථක ලෙසින් ආදේශ කර ගැනීමට පුලුවනි.එවිට දරුවා මෙය දකින්නේ ප්‍රබලයා නැගී සිටීම නොව සාමුහික උත්සාහයෙන් දුර්වලයාද සමග ඉදිරියට යන ගමනක් ලෙසින්ය.අම්මා, තාත්තා එහෙමත් නැත්නම් වැඩිමල් සහෝදරයන්ටත් ඉගෙනුම් කටයුතුවලදී බෙදා හදා ගෙන කටයුතු කිරීමට අවසර දෙන්න..‘‘Patricia K. Kuhl “ගේ ‘‘Two are better than one ‘‘ අධ්‍යන වාර්තා පත්‍රිකාව ඇසුරිනි
