ලෝකය ටිකෙන් ටික අපි වෙනුවෙන්ම විවෘත වෙන මේ කාලයේදී නැවතත් පාසල් සීනුවත් දරුවන් වෙනුවෙන් නාද වෙන දවසත් ළගා වේවි. ඉතිහාසගත විදිහට ලද දීර්ඝ නිවාඩුවකින් පසුව නැවත පාසල් විවෘත වුනත් පෙරදා වගේ හිත මිතුරන් සමග සමීපයෙන් සිටීමේ අවස්ථාව දරුවන්ට නැහැ. හැබැයි දරුවන් දුරස් කිරීම බොහොම අසීරු කාර්යක්. ඒ නිසාම බොහෝ රටවල් විසින් මේ වෙනුවෙන් විවිධ නිර්මානශීලී උත්සාහයන් අර ගෙන තිබෙනවා.
ඒ වගේම අනාගතය බාර ගැනීමට සිටින දරුවන් ගැන ලෝකයාම බලන්නේ ආදරයෙන් වගේම කරුණාවෙන්..ඔවුන්ගේ අද දවස වැරදුනොත් හෙට ලෝකයටම වරදින නිසාවෙන්ම දරුවන්ගේ මානසික සෞඛ්‍ය සම්බන්ධයෙන් ජාතික මට්ටමේ සංවාදයක් ආරම්භ කිරීමේ අරමුණ ඇතුව යුනිසෙෆ් ආයතනය මගින් “ කරුණාව බෝවන සුළුයි…යනුවෙන් ප්‍රචාරක ව්‍යාපාරයක් දියත් කර තිබෙනවා.එ් අනුව කොවිඩ් 19 නිසා දරුවන් තුළ ඇති වී තිබෙන මානසික ආතතිය දුරස් කිරීම වෙනුවෙන් වැඩ පිළිවෙලක් ආරම්භ කිරීමේ අවශ්‍යතාවය වගේම ඒ සඳහා මාර්ගෝපදේශකත්වයත් ලබා දෙනවා.
කොරෝනා බිය දරුවන්ගේ හිතෙන් පහ කිරීමට චිත්‍ර,වීඩියෝ සහ වෙනත් ආකාරයේ ප්‍රකාශන දරුවන් අතර හුවමාරු කිරීම.
මාස ගණනාවක්ම දරුවන්ට නිතරම ඇහුනේ කොරෝනා මිසක වෙනත් කිසිම දෙයක් නොවෙයි.දරුවන්ට වෙනදා වගේ එලිමහනේ ඇවිදින්න,මිතුරු මිතුරියන් සමග සෙල්ලම් කරන්න තිබුන ඉඩ නොදැනීම ඇහිරී ගියා.නමුත් දිගින් දිගටම දරුවන්ගේ මානසිකත්වය මේ අන්දමින් අසුබවාදී සහ අවිනිශ්චිතව තබන්න නොහැකියි.ඊට හේතුව අනාගතයේදී දරුවන් මානසික පසුගාමී තත්වයන්ට පත් වෙන්න පුලුවන්. ඒ නිසා දරුවන් සමග සමාජයේ සමීප බව ගොඩ නගන්න බැරි නිසා චිත්‍ර,වීඩියෝ සහ වෙනත් ප්‍රකාශන ඔවුන් අතර හුවමාරු කර ගැනීමෙන් මානසිකව සතුටක් ලබා දෙන වැඩ පිලිවෙලක අවශ්‍යතාවය යුනිසෙෆ් සංවිධානය මගින් දැන් අනුමත කළ එක් මාර්ගෝපදේශයක්.
කැලෑබද ප්‍රදේශවල ඇවිදීම සහ ආහාර පිසීම.
මානසික ආතතිය දුරස් කිරීමට එළිමහන ඉතාම යෝග්‍යයි.පසුගිය දා සතුටු දර්ශකයේ අංක එකට පත්ව සිටින පින්ලන්ත වැසියන් එලිමහනේ වැඩි වේලාවක් කාලය ගත කිරීම ඔවුන් සතුටින් ජීවත්වෙන පිරිසක් බවට පත් වීමේ අවස්ථාවට හේතු වී තිබෙනවා.ඒ අනුව යුනිසෙෆ් සංවිධානය විසින් දැන් යෝජනා කරන්නේ දරුවන් සමග එළිමහනේ කාලය ගෙවීමට වැඩි අවස්ථාවක් සලසා දීම වැදගත් බවයි.ඒ අවස්ථාවේදී කුඩා කණ්ඩායම් ඇති කර ගෙන වනාන්තරයේ එහෙම නැත්නම් ටිකක් නිස්කලංක තැනකට ගොස් තමන්ගේ දිවා ආහාරය පිළියෙල කිරීම වැනි ක්‍රියාකාරකම් කිරීමෙන් දරුවන්ගේ හිතෙන් කොරෝනා බිය දුරු කළ හැකි බැව් ඔවුන්ගේ තවත් යෝජනාවක්.දැනටමත් ජර්මනිය විසින් පාසල් දරුවන් සමග වනාන්තරයේ ගොස් පිට්සා සකස් කිරීම ආරම්භ කර තිබෙනවා.අපේ රටේ දෙමව්පියන්ට වගේම පාසල් මටට්මෙන් වුනත් මේ වගේ අලුත් දෙයක් කරන්න එතරම් අපහසුවක් නැහැ.
මුව ආවරණ වර්ණ ගැන්වීම මගින් දරුවන් ඒවා පැළඳීමට හුරුව
මුහුණු ආවරණ ගැනත් දරුවන්ට ඇත්තේ ගැටළුවක්. තමන්ගේ හුරු පුරුදු ජීවිතයේ අංගයක් නොවුන මේ ආගන්තුක පළදනාව බොහෝ විටෙක දරුවන්ට හිරිහැරයක් විදිහට දැනෙනවා ඇති. ඒ වගේම මුහුණු ආවරණයක ඇති වැදගත්කම ගැනත් නොදන්නා නිසාවෙන්ම දරුවන් මේ ගැන එතරම් සැලකිල්ලක් නොදක්වන්නත් පුලුවනි. මේ සියල්ලටම විසදුම් විදිහට ජර්මනිය වැනි රටවල් දරුවන් කණ්ඩායම් විදිහට යොදා ගෙන මුව ආවරණ වර්ණ ගැන්වීම වෙනුවෙන් දරුවන් උනන්දු කරනවා. එතැනදී දරුවා මුව ආවරණ පැළඳීමට හුරුව ලබනවා.
දරුවන්ට ඇහුම්කන් දීමේ කලාව දෙමව්පියන්ට හුරු කිරීම.
තමන්ගේ දිහාවට දෙමව්පියන්ගේ අවධානය ලබා ගැනීමට අවශ්‍ය වුනාම දරුවන් විවිධ උපක්‍රම භාවිතා කරනවා.ඒ නිසා දෙමව්පියන් නොමග යන අවස්ථා ඇති වෙන්නත් පුළුවන්. මේ නිසා දරුවන්ට නිතරම ඇහුම්කන් දීමට දෙමව්පියන් වගේම ගුරුවරුන් යොමු වීම ඉතා වැදගත් බැව් යුනෙස්කෝ ආයතනය මගින් ප්‍රකාශිත මාර්ගෝපදේශයන්ට ඇතුලත් වෙනවා.
නිතර දරුවන් ඇගයීම.
මාස ගණනාවක් පාසල් අධ්‍යාපනයෙන් දුරස්ව ආගන්තුක පරිසර තත්වයක් යටතේ කාලය ගෙවූ දරුවන් නැවත අධ්‍යාපනයට අවතීරණය වීමේදී විවිධ මගහැරීම්,අතපසුවීම් වගේම දුර්වලතාවයන් දැක ගන්න ලැබේවි. එවැනි අවස්ථාවකදී කිසිසේත්ම උරණ සිතක් ඇති කර ගන්න එපා. දරුවා ඇගයීමට ලක් කරන්න.මේ ඇගයීම නිසාම දරුවා නැවතත් පෙර පරිද්දෙන්ම ඉගෙනුම් කටයුතු සදහා යොමු වීමේ උත්තේජනය ගොඩ නගා ගනීවි.
බිබිසි ඇසුරිනි
