අද ක්‍රිඩාව යනු දරුවන්ට මෙන්ම දෙමාපියන්ට එක සේ වැදගත් විෂයකි. බොහෝ පාසල් වල දැන් ක්‍රිඩාවේ ප්‍රමුඛත්වය දෙනුයේ එයින් ලැබෙන ජයග්‍රහණ හා තරඟාවලියේ වීරයා වැනි ගෞරව නාම වලට පමණක් වනාතර ක්‍රිඩාවේ විනය පිළිබඳ නොවේ.
පෙර මෙන්, ක්‍රීඩාව අද විෂය බාහිර ක්‍රියාකාරකමක් නොවේ. කුඩා අවධියේ පටන් ක්‍රීඩාව ඉතා වැදගත් කොට සැලකීමට අප පුරුදු වි සිටියි. දෙමාපියන් උදේ පාන්දර අවදි වී තම දරුවන්ව ක්‍රිඩා පුහුණුවීම් සඳහා ගෙන යන්නේ සම වයසේ පසුවන අනෙකුත් දරුවන්ට අභිබවා තම දරුවාට 11න් හෝ 15න් පහල කණ්ඩායමට එක්වීමේ අවස්ථාව උදා කරදීම සඳහාය. මුලු පවුලම මේ වෙනුවෙන් කැප කිරීමක් කරයි. 7න් හෝ 9න් පහල වැනි කුඩා අවධියේ පටන් මෙසේ දරුවන්ව පුහුණු කිරීම අද බහුලව දක්නට ලැබේ. මේ වෙනුවෙන් දෙමාපියන් ඔවුන්ගේ වැඩ කටයුතු වලින් යම් කාලයක් මිඩංගු කිරීමටත්, වියදම් දැරීමටත්, නිවාඩු දැමීමෙන් හෝ කාර්යාලයේ අතිරේක වේලාවක් වැඩ කරමින් තම දරුවාව මේ සඳහා සූදානම් කරවීමට උපරිම වෑයමක් දරයි. ඉතුරු කරන මුදලින් පුතාට ඉස්තරම් ගණයේ කූකබුරා ක්‍රිකට් පිත්තක් හෝ පිළිගත් පුහුණුකරුවකු යටතේ පුහුණුවීම් කිරීමටත් ඔවුන් වෙහෙස මහන්සි වී ක්‍රියා කරයි.
ක්‍රිඩාවේ විනය සම්බන්ධයෙන් අප යොමු කරන්නේ අඩු අවධානයකි. කණ්ඩායමක් ලෙස කටයුතු කිරීම, ජය පරාජය පිලි ගැනීම, තුලනය වු මනසක් ඇති කරගැනීම, විරුද්ධ පිලේ ක්‍රීඩකයින්ට ගරු කිරීම, විනිශ්චයකරුගේ තීරණයට එකඟ වීම, ක්‍රිඩාව හා අධ්‍යාපනය සම්බර කර ගැනීම, නියමිත වේලාවට වැඩ කිරීම, ස්වයං විනය පවත්වා ගැනීම වැනි පාඩම් අප විෂය බාහිර කටයුතු වලින් ඉගෙන ගත යුතු වූවත් අද අපිට එය අවාසනාවකට මෙන් අමතක වී ගොස් ඇත.
ඔබේ දරුවාට ක්‍රිඩාව සඳහා ආර්ථික මෙන්ම මානසික වශයෙන් දිය හැකි උපරිම අත්වැල ලබා දීමෙන් පසු ඔහු පාසලේ ප්‍රධාන කණ්ඩායමට තොරා ගන්නා අවස්ථාව අපි උදාහරණයක් ලෙස ගනිමු. එම කාලයේදි දරුවා ඉගෙන ගන්නා පාසල වෙනත් පාසලකින් දක්ෂ ක්‍රීඩකයෙකු ඔවුන්ගේ කණ්ඩායමට ඇතුලත් කර ගත්තා නම් ඔබේ දරුවාට පාසල් කණ්ඩායම වෙනුවෙන් ක්‍රීඩා කිරීමේ අවස්ථාව අහිමි වී යා හැකිය. ඔහුට ලැබිය හැකි අවම අවස්ථාව විකල්ප ක්‍රීඩකයෙකු ලෙස පෙනී සිටීමයි. මෙවැනි අවස්ථාවල දෙමාපියකු ලෙස ඔබ කටයුතු කරන්නේ කෙසේද? දරුවාට මෙය දරා ගන්නේ කෙසේද? ඔහු ක්‍රිඩාවෙන් ඉවත් වෙයිද? ඉදිරියේදි තම තත්ත්වය තහවුරු කර ගැනීම සඳහා තවත් වෙහෙස මහන්සිවී පුහුණු වීම් වල යෙදෙයිද?
පාසල කෙරෙහි ඔහුගේ ආකල්ප නොවෙනස්ව පවතියිද? සැහැල්ලු මනසකින් හා උද්යෝගකයින් ඔහුට නැවත පාසල වෙත යා හැකිද? අප ගෞරවයෙන් අප ඉගෙනගත් පාසල ගැන කතා කරන අයුරින් ඔහුත් තම පාසල ගැන ආඩම්බර වේද?දහසක් බාධක මැද්දේ මෙම පාසලට තම දරුවාව ඇතුලත් කිරීමට ඔබ ගත් වෑයම ගැන ඔබ පසුතැවීමකට පත් වේද? පිලිතුර මම ඔබට භාර දෙමි.
මෑත අතිතය දෙස බලන් විට අපට හැඟී යන දෙයක් නම් ඉහත සඳහන් කල තත්ත්වය වර්තමානයේ නිතර දකින්නට සිදුවන බවයි. දිවයිනේ ප්‍රධාන පාසල් බොහෝමයක, දෙමාපියන්ගේ විරෝධත්වය හා දරුවන්ගේ පසුතැවීම මධ්‍යයේ මෙය සිදුවී ඇත. අවාසනාවකට මෙන් මෙවැනි සිදුවීම් අපට පාලනය කල හැක්කේ සීමා සහිතවයි. මෙහි ඇති බරපතල ප්‍රශ්නය වන්නේ දරුවා ඔහුගේ පාසල් ජීවිතයේ වැදගත් අවධියක මානසිකව කඩා වැටීමයි.
ක්‍රීඩා හා විෂය සම්බන්ධ කටයුතු අපි මොහොතකට අමතක කරමු. රැකියාව අහිමි වීමෙන් හෝ පවුලේ කෙනෙකු මාරාන්තික අසනීපයකට ගොදුරු වීම නිසා ඔබ ආර්ථිකමය වශයෙන් බංකොලොත් වූ විට ඔබ මෙතෙක් කල් දරුවාට ලබා දුන් සැප පහසු ජීවිතය තව දුරටත් ලබා දිය නොහැක. ජීවිත රක්ෂණයක් හැරුනු කොට ඔබ මෙවන් අවස්ථාවල දරුවා සමඟ කටයුතු කරන්නේ කෙසේද යන්න සිතා බැලුවේද? වර්තමානයේ ශ්‍රී ලංකාවේ දික්කසාද සීඝ්‍රයෙන් වාර්තා වෙමින් පවතියි.
පසුතැවිල්ල ඉදිරියේ කටයුතු කල යුතු ආකාරය ගැන ඔබ දරුවා සමඟ කතා කර ඇත්ද?
අසාධාරණයකිදී පවා ඔබ ජය පරාජය පිළිගත යුතු බවත් එය ලෝකයේ තාත්ත්වික ස්වරූපය බවත් ඔබ දරුවාට පැහැදිලි කර දිය යුතුය. මන්ද, අප අවට සිදුවන බොහෝ දේ නීතියට අනුකූලව හෝ සාධාරණ අයුරින් සිදුවන්නේ බොහෝ කලාතුරකින් බැවිනි. අප පසුතැවිල්ල, පිළිගැනීම, පරාජය හා අපහාසය ඉදිරියේ විවෘත මනසකින් කටයුතු කරන්නේ කෙසේද? ඔවුන් කණ්ඩායමක් ලෙස හෝ තනිව ක්‍රීඩා කරන්නේ කෙසේද? අසාධරණයක් ලෙස ඔබට හැඟුනත් අවසානයේදි විනිශ්චයකරුගේ තීරණයට ගරු කරන්නේ කෙසේද? යනාදි වශයෙන් ජීවිතයට වැදගත් පාඩම් රැසක් ඔබ දරුවාට ලබා දීම අනිවාර්ය වේ.
ගෝලියකරණය හා තාක්ෂණයේ දියුණුවත් සමඟ අපගේ ජීවිතයට යම් අවදානමක් හා අනාරක්ෂිත බවක් හටගෙන ඇත. ලෝකය අපගේ මතයට, අවශ්‍යතා වලට අනුව කැරකෙන්නේ නැත. අනාගතයේදි කුමන දේ සිදු වූවත්, එම අභියෝගවලට දරුවාව නිසි පරිදි හැඩ ගැස්වීම ඔබේ වගකීමයි.
