ඉස්සර කාලෙය්දී කාන්තාවක් ගැබ් ගත්තාම ඇගේ ඇවතුම් පැවැතුම් පමණක් නොව ආහාර ගැනත් හැම දෙනාගේම සැලකිල්ල යොමු වුණා. විශේෂයෙන්ම ආහාරපාන ගැන නම් වැඩි සැලකිල්ලක් තිබුනා. ඒත් ගැබ්ගත් කාන්තාවට අවශ්‍ය විදිහට හැම දෙයක්ම ආහාරයට ගැනීමට එදා වැඩිහිටියන්ගෙන් අවසර ලැබුනේ නැහැ. ඔවුන් තුළ ඒ ගැන විද්‍යාත්මක දැණුමක් නොතිබුනත් කුමන හෝ ආශිර්වාදයකට එදා වැඩිහිටියන් තහංචි දමන ලද ආහාර ගැන අද විද්‍යාත්මකවත් යම් යම් හේතු සාධක සපයනවා.
අන්නාසි නම් ගැබිනි මවකට කිට්ටු කරන්නවත් දුන්නේ නැහැ. අනවශ්‍ය දරු උපතකදී බොහෝ දෙනා අන්නාසි ගැට ආහාරයට ගත්තේ ඒ දරු ගැබ ස්වභාවික ගබ්සාවක් බවට පත් කිරීමටයි. ඒ තරම් හේතු සාධක තිබියදී දරු පැටියෙක් ගැබ දරන අම්මාට අන්නාසි කන්න කොහොමටවත් අවසර ලැබෙන එකක් නැහැ. අද විද්‍යාත්මකවත් මේ අදහසේ සත්‍යතාවයක් තිබෙනවා. අන්නාසිවල අන්තර්ගත “ප්‍රොස්ටග්ලැන්ඩින්” සංයෝගයෙන් ගැබිණි මවගේ ගර්භාෂය සංකෝචනය වීමට පුලුවනි. ඒ නිසා එදා වැඩිහිටියන්ගේ උපදෙස වැරැදිමත් නැහැ.
උෂ්ණාධික මාළු විදිහට එදා සමාජයේ සැලකුන බල, කෙලවල්ලා වැනි මාළු වර්ග ආහාරයට තහනම් වුණා. “අපෝ…උෂ්ණ මාළු කන්න හොඳ නැහැ…” අම්මලාගේ උපදෙස වුනේ ඒකයි. මේ මත්ස්‍ය වර්ග ආහාරයට ගැනීමෙන් විවිධ ආසාත්මිකතාවයන් ඇති වීමටත් පුලුවනි. මේ මාලු වර්ගවල අන්තර්ගත “හිස්ටමින්” නිසා හිසරදය, සිරුරේ පලු ඇති විම, කැසිම, දැවිල්ල වැනි අපහසුතාවයන් ඇති වෙන්නත් පුලුවන්. එදා වැඩිහිටියන් මේවායේ අපථ්‍යතාවය ඉවෙන් වගේ දැන සිටියා.
ඉස්සො…දැල්ලෝ…කකුළුවෝ…කිට්ටු කරන්න එපා
මුලින් සඳහන් කළ මාත්ස්‍ය වර්ග සියලල්ම අධික උෂ්ණ බවට විහ්වාසයන් ඔවුන් අතර තිබුනා. ඒ නිසාම සාමාන්‍යයෙන් වුනත් මේවා පිළියෙල කරද්දී මුරුංගා කොළ එහෙම නැත්නම් නිවිති එක් කර ගැනීමට අමතක කළේ නැහැ. මේ මාළුවර්ග ප්‍රෝටීන් බහුල කාණ්ඩයට ඇතුලත්. ඒ නිසාම ආහාරයට ගැනීමෙන් පසුව දිරවීමේ අපහසුතාවයන්, හුස්ම ගැනීමේ අපහසුතාවයන් වගේම සමහර විට වමනය සහ සිරුර කැසීම වැනි විවිධ අන්දමින් අපහසුතාවයන් ඇති වෙන්න පුලුවනි. ඒ වගේම ගැබ්බර අම්මා මේ කාණ්ඩයේ ආහාර අනුභව කිරීමෙන් දරුවාට රත කුෂ්ට ඇති විය හැකිය යන පිලිගැනීමත් ඔවුන් අතර තිබුනා. වෛද්‍ය විද්‍යාත්මකවත් මෙහි අන්තර් සම්බන්ධතාවයක් තිබෙනවා. මේවායේ ඇති අසාමාන්‍ය ප්‍රෝටීන ගැබ් දරණ අම්මාගේ මාර්ගයෙන් දරුවාටත් සම්ප්‍රේෂණය වීමට පුලුවන් නිසා හැකි තරම් මෙවැනි උෂ්ණාදික ආහාරවලින් දුරස් වුනොත් හොදයි.
අල වර්ග අතරත් යම් යම් තහංචි තිබුණා. මඤ්ඤොක්කා වුනත් ආහාරයට නොදී සිටින්න ඔවුන් වග බලා ගත්තේ හදිසියේවත් වමනයක් ඇති වුනොත් ඉගුරු ඉස්ම ටිකක්වත් දෙන්න බැහැනේ… යන අදහස නිසයි. ඒ විතරක් නොවෙයි, කිරි අල යනුවෙන් හැඳින්වෙන අල වර්ගත් ආහාරයට දුන්නේ නැහැ.
පළතුරු කන්න එපා කියන්න බැරි වුනත් පැපොල් ආහාරයට ගැනීමට නම් කොහෙත්ම අවසර ලැබුනේ නැහැ. මෙතැනදීත් පැපොල් ආහාරයට ගැනීමට අවසර නුදුන්නේ දරු ගැබට යම් අනතුරක් වීමට පැපොල් ආහාරයට ගැනීමෙන් සිදු වීමට ඉඩ ඇති බවට වූ පිලිගැනීම නිසයි. මේ කතාව අද සාධාරණ කර ගැනීමට හේතුත් තිබෙනවා. පැපොල්වල අන්තර්ගත “පැපේන්” නැමැති එන්සයිමය නිසා ගර්භණී කාන්තාවගේ ඊස්ට්‍රජන් සහ ප්‍රොජෙස්ටරෝන් හෝර්මෝන මටට්ම අසමතුලිතතාවයට පත් වෙන්න පුලුවනි. ඒ තත්වය දරු ගැබට අහිතකර විදිහට බලපානන් පුලුවනි.
නමුත් ගැබිනි කාලයේ ඇති වෙන මලබද්ධයට විසඳුමක් විදිහට වුනත් පැපොල් කුඩා මාත්‍රාවකින් දිනක් ඇර දිනක් ආහාරයට ගැනීම වඩාත් සුදුසු වෙනවා.
තැඹිලි සහ දොඩම් වැනි පාන වර්ග ගැබිණි කාලයේදී වැඩියෙන් පානය කිරීමට ගැබිණි මව්වරුන් යොමු වෙනවා. ඒත් වැඩිහිටියන් මෙ පාන වර්ග වුනත් ලබා දුන්නේ වෙලාවක් කලාවක් අනුවයි. විශේෂයෙන් ස්නනාය කිරීමට පසුව මේ පාන වර්ග ලැබුනේ නැහැ. සමහර අවස්ථාවලදී ස්නානය කරනවා නම් මේ පාන වර්ග එදාට සම්පූර්නයෙන්ම තහනම් කලා. මධ්‍යහනය පහු වුනොත් ආයේ ඉතින් මේ පාන වර්ග ලැබෙනවා බොරු… එදා වැඩිහිටියන්ගේ විශ්වාසයට අනුව මේ පාන වර්ග සීතලයි. ඒ නිසා සෙම්ප්‍රතිශ්‍යාව විතරක් නොවෙයි, විවිධ සෙම් රෝගවලට අවේලාවට සීතල පාන වර්ග ගැනීම අහිතකර වෙන්න තිබුනා.
