මවක් තම දරුවා බිහි වී ටිකෙන් ටික වර්ධනය වන විට තම දරුවාගේ රූපය අනෙක් දරුවන් සමග සංසන්දනය කරන්න පටන් ගන්නවා. විශේෂයෙන්ම දියණියක් නම් මව සෑම විටම තම දියණිය ලස්සන කරන්න උත්සහා කරනවා. රූපය කියන සංකල්පයට සමාජය තුල විශාල පිළිගැනීමක් තිබීම ඊට හේතුවයි. බොහෝ වැඩිහිටියෝ විරූපී දරුවන්ට වඩා රුවැති හුරු බුහුටි දරුවන්ට දරුවන්ට දක්වන ඇල්ම, ආදරය, සෙනෙහස වෙනස්ය. අද වන විට පර්යේෂණ මගින් පෙන්වා දෙනු ලබන්නේ රූපය කෙනෙකුට ඉහල තැනකට යෑමට මහත් ආශීර්වාදයක් වන බවයි. එබදු සොයා ගැනීම් කිහිපයක් නම්,
වඩාත් ලස්සන දරුවන්ට පන්ති විභාග වලදී ගුරුවරුන්ගෙන් වැඩි ලකුණු ලැබෙන බවට සාක්ෂි ලැබී ඇත
ලස්සන රූපයක් නොමැති දරුවන් කරදරකාරයන් ලෙස වැඩිහිටියන් සලකා ඇත. දරුවන් කිහිප දෙනෙකුගේ ජායාරූප රැසක් පෙන්වා ඉන් දගකාර, නරක දරුවන් කවුරුන් දැයි හදුනා ගන්නා ලෙස වැඩිහිටියන්ට පැවසීමෙන් ඔවුන් බොහෝ විට තෝරා ගෙන තිබෙන්නේ එතරම් ප්‍රසන්න පෙනුමක් නැති අප්‍රසන්න පෙනුමක් ඇති දරුවන්ය.
විරූපී දරුවන් ලස්සන දරුවන්ට වඩා මෝඩ යැයි වැඩිහිටියන් පිළිගන්නා බවට මෙම පර්යේෂණයෙන් හෙළි වී ඇත
දරුවන්ට දඩුවම් කිරීමේදී ලස්සන දරුවන්ට විරූපී දරුවන්ට වඩා ලබා දෙන දඩුවම් තරමක් ලිහිල්ය. එසේම මෙවැනි දරුවන් වැඩිහිටියන්ගේ නිතර සෙනෙහස, ආදරයට ලක් වෙති.
වැඩිහිටියන් පමණක් නොව කුඩා දරුවන්ද ලස්සන අයට කැමතිය
ප්‍රසන්න පෙනුමක් ඇති දරුවන් අනෙක් ළමුන්ට වඩා පාසලේදී වුව ඉක්මනින්ම වන ජනප්‍රිය වන බව තවදුරටත් මෙම පර්යේෂණය මගින් පෙන්වා දෙනු ලැබේ.
මෙකි රූපය නැමැති ආකල්පය පිරිමි දරුවන්ට වඩා බලපාන්නේ ගැහැණු දරුවන්ටය. නමුදු රූපය නැමැති සංකල්පය සියලු දරුවන්ට එක හා සමානව පිහිටන්නේ නැත. ඒ බව වැඩිහිටියන් අවබෝධ කර ගත යුතුය. ඔබේ එක් දරුවෙක් රූපයෙන් අඩු වී අනෙක් දරුවා තරමක් ඉහල ගනයේ රූපයක් ඇතිව ඉපදුනහොත් එවිට ඔබ නොදැනුවත්වම රූපයෙන් ඉහල දරුවා වර්ණනා කරනු ඇත. එවිට අනෙක් දරුවා මානසික වශයෙන් කඩා වැටීමකට ලක් විය හැකිය.
රූපය මෙන්ම බුද්ධිය ද දරුවෙකුගේ අගය මැනීමට යොදා ගන්නා ගුණාංගයක් බවට අද වන විට පත් වී ඇත. දෙමවුපියෝ බලාපොරොත්තු වූ තරම් දරුවා ඉගෙනීමට දක්ෂ නොවන්නේ නම් මවුපියන් පසුතැවෙයි. ” මගේ දරුවාට කිසිම දෙයක් බෑ. හරිම හිතුවක්කාරයි. ” ආදී ලෙස පවසමින් මවුපියන් මැසිවිලි නගයි. බොහෝ දෙමාවුපියන් බලාපොරොත්තු වූ තරමටම දරුවන් ඉගෙනීමට දක්ෂ නොවන විට දෙමාවුපියන් දැඩි ලෙස කම්පාවට පත් වනු ලැබේ. නිතරම දෙමවුපියන් සිතනුයේ තම දරුවා අනෙක් දරුවාන්ට වඩා දක්ෂ විය යුතු බවයි. පන්තියේ සෑම විටම තම දරුවා පළමුවැනියා විය යුතු යැයි මවුපියන් සිතයි. ඒ තරමටම දෙමාවුපියන්ට අවශ්‍ය වන්නේ තම දරුවා ඉහලින් සිටිනවා දකින්නටය.
ඇතැම් දරුවන් කොතරම් පාඩම් කලත් මතක් සිටින්නේ නැත. එවැනි දරුවන්ට ගුරුවරයාගෙන් කිසිදා හොදක් ඇසීමට නොහැකිය.මෙසේ දිගටම සිදුවීමෙන් දරුවා තුල සැගවී ඇති හැකියාවන් සිදී යන්නේය. එම නිසා දරුවන්ගේ බුද්ධි මට්ටම එක හා සමාන මට්ටමක පවතින්නේ නැත. එවැනි දරුවන් වෙනත් මාර්ගවලට යොමු කල හැකිය.
මේ නිසා දරුවන්ගේ රූපය, බුද්ධි මට්ටම පිලිබදව වඩා සැලකිලිමත් වන දෙමාවුපියන් අවබෝධ කර ගත යුත්තේ මෙකි සංකල්ප සියලු දරුවන්ගේ එක හා සමානව පිහිටන්නේ නැති බවයි.
