අද 2016 අගොස්තු 21දා. මම හිතන්නේ පහ වසර ඉගෙන ගන්න අපේ දුවලා පුතාල සැනසුම් සුසුමක් හෙලෙන්න ඇති.මොකද එයාලගේ ළමා කාලයම මේ ශිෂ්‍යත්ව හොරා සීරුවට අවුරුදු තුන හතරක්ම හොරා කෑම අද අවසන් වුන නිසා.හැබැයි ඉතිං ඉවරයි කිව්වට ඉවරමත් නැහැ. කී දෙනෙක් ගෙදර ඇවිත් ප්‍රශ්න පත්‍රය දරුවා ලවා නැවත කරවන්නට ඇත්ද? දරුවා ලියූ වැරදි පිළිතුරු වලට බැන වදින්නට ඇත්ද? කොහොම වුනත් ඊ ළඟ අභියෝගය ප්‍රතිඵල එන එකනේ. දෙමාපියන් හැමෝගෙම හීනය තමන්ගෙ දරුවන් සාර්ථකව ඉගෙන ගෙන රටේ පිළිගත් රැකියාවක් කරනවා දකින එකයි. පහ වසර ශිෂ්‍යත්වය එහි මූලිකම අඩිතාලම වෙලා. දක්ෂ දරුවන්ට පහසුකම් සහිත ජනප්‍රිය හොඳ පාසලක් හා ශිෂ්‍යාධාර ලබා දෙන්න පවත්වන මේ විභාගයෙන් තම දරුවන් සමත් කරවන්නට මව්වරුන් දරන්නේ සු`ඵ පටු වෙහෙසක් නම් නෙමෙයි. දරුවව ඒ පන්තියෙන් මේ පන්තියට ,මේ පන්තිනේ ඒ පන්තියටත් අරගෙන දුවන එකත් ලේසී වැඩක් නෙමෙයිනේ. බලනකොට වැඩිපුරම මහන්සි වෙලා තියෙන්නේ අම්මා. ඉතින් දරුවා ගැන අහස උසට බලාපොරොත්තු පොදි බැඳගෙන ඉන්න දෙමාපියන්ගෙ බලාපොරොත්තු කඩා වැටුනොත් මොකද වෙන්නෙ?
මට මතකයි පහුගිය වසරක ශිෂ්‍යත්වය අසමත් වුණ පුංච් පුතෙක්ව එයාගෙම තාත්තා අමානුෂික විදිහට පු`ඵස්සලා තිබුණා. විභාගය අසමත් වීමෙන් දරුවන්ට අමානුෂික ලෙස දඬුවම් කිරීමට දෙමාපියන් පෙළඹීම කොයි තරම් සාධාරණද යන්න සිතා බැලිය යුතුය. මාධ්‍ය මගින් ප්‍රසිද්ධ වූ මෙන්ම අප්‍රසිද්ධව මෙවැනි තත්ත්ව කෙතෙක් සිදුවන්නට ඇත්ද? ශිෂ්‍යත්ව විභාගය යනු දක්ෂයන් තේරීමම යැයි කිව නොහැකිය. ලබා දෙන සීමිත කාලය තුල ප්‍රශ්න පත්‍රයට පිළිතුරු සැපයීම වනාහී දක්ෂතාවය මැනීමේ මිම්මක් වුවද ශිෂ්‍යත්වය විභාගයේ ඇති අධික බලාපොරොත්තු නිසාවෙන්ම මේ තීරණාත්මක වෙලාවේ දරුවාගේ මනස ව්‍යාකූල වුවුහොත් සියල්ල අවසන්ය. පන්තියේ දක්ෂම දරුවන් ඇතැම් විට විභාගය අසමත් වන්නේ මේ නිසා වන්නට හැකිය.
“ඉවරයි ඉවරයි අපිව කෑවා.පන්ති වලට කොච්චර යැව්වද? මම කොච්චර මහන්සි වුණාද කෝ ඒවයින් ප්‍රයෝජනයක් ගත්තද ? මීට වඩා හොඳයි වියදම් පු සල්ලි වලින් හරක් පට්ටියක් ගත්ත නම්”
විභාගය අසමත් දරුවකුට එල්ල කරන මේ වගෙ චෝදනා අසාධාරණය. දරුවන්ගෙ සුන්දර ළමා කාලයම විභාගයක් අස්සෙ කොටු කරලා දරුවන් මතින් සිහින දැකීම නතර කළ යුතුයි නේද? ඔය ප්‍රශ්න පත්‍රයම සොයාගෙන දෙමාපියන්ට ලියන්නට දුන්නොත් හොඳ යැයි මට සිතේ. පහ වසර දරුවන්ට ඉගෙන ගන්නට තියෙන විෂය කරුණු ඉතා සංකීර්ණය. සීමීත කාලයක් තුල දරුවාගේ දැනුම කොළයකට ගොනු කරන එක ලෙහෙසි පහසු කාර්යයක් නෙමෙයි.
විභාගයක් අසමත් වූවාට ජිවිතයම අසමත් වන්නේ නැත. ශිෂ්‍යත්ව විභාගය අසමත් වියතුන් කොතෙකුත් අප අතර ඇත. එනිසා ජීවිතයේ එක් විභාගයක් අසමත් වීම නිසා දරුවා මානසිකව කුඩු පට්ටම් කර නොදමන මෙන් දෙමාපියන්ගෙන් මා ඉල්ලා සිටිමි.
“පව් ඒ ළමයගේ අම්මා හුඟක් මහන්සි වුණා. පන්තියෙ හැමදාම පළවෙනියා. ඒත් ඉතින් විභාගේ පාස් නැහැ. පන්තියේ දහය එකොළහ වෙච්ච ළමයෙක් හොඳට පාස්වෙලා අම්මා පිස්සුවෙන් වගේ අඬනවා. ළමයා ඊටත් හයියෙන් අඬනවා.”
ඇත්තටම අපි ලොකු බලාපොරොත්තුවක් තියාගෙන ඉන්න දෙයක් අහිමි වුණාම අපට දැනෙන අපේක්ෂා භංගත්වය ගැන ඔබත් කවදාක හෝ අත්විඳ ඇති බවට සැකයක් නැහැ. ජීවිතයට සාර්ථකව මුහුණ දෙන්නට දරුවන්ට ඉගැන්විය යුත්තේ දෙමාපියන් විසින්ය. ජිවිතයේ ජය පරාජය සම සිතින් දරා ගැනීමට දරුවන් පුරුදු පුහුණු කළ යුතුය. නැතහොත් පරාජය දරාගත නොහැකි වූ තැන දරුවන් මානසිකව ඇද වැටී සිය දිවි හානී කරගැනීම දක්වා වර්ධනය විය හැකිය.
දරුවා ශිෂ්‍යත්වය අසමත් වුවහොත් බැන වැදී පලක් නැත. ඔබේ මෙන්ම දරුවාගේ හදවතද පලුදු වනු ඇත. දරුවකුගේ අනාගතය මනින මිම්ම පහ වසර ශිෂ්‍යත්වය නොවන බව තරයේම සිතට ගන්න. අති දක්ෂ දරුවන් ගම්බද දුෂ්කර පාසල් වලින් ද බිහිවෙයි. ජනප්‍රිය පාසල් සිහිනය මත්තෙම නොසිට දරුවන්ට ජීවිතය කියා දෙන්න.
කුඩා අවදියේ ඔබට නොහැකි වූ දෑ දරුවාගෙන් බලාපොරොත්තු වීම සැබැවින්ම විහි`ඵවකි. දරුවන් පිළිබඳ තීරණ ගන්නා විට මදකට ඔබේ ළමා කාලයට මනසින් ගොස් බලන්න. එවිට ඔබ කෙතරම් ආත්මාර්ථකාමීද යන්න වැටහෙනු ඇත. අපේ ළමා විය සැහැල්ලු සුන්දර ළමා වියකි. එහෙත් අද දරුවන්ට පන්ති යෑම හැර ළමා වියේ සුන්දරත්වය විඳින්නට අවකාශයක් නැත. ඉතින් ශිෂ්‍යත්වය ඉවරයිනේ, දැන්වත් ඉඩ දෙන්න. මේ පුංචි සමනල සමනලියන් නිදහසේ පියාසර කර ජිවිතය විඳින්නට ඉඩ හරින්න.
